Vandaag had ik de kans om het Amsterdam Business Forum 2025 bij te wonen, en ik liep weg met een volgeschreven notitieboekje en een warm hart. Twee talks sprongen er voor mij uit: Eliza Filby over generaties en werk, en Neil Pasricha over geluk. Ze hadden compleet verschillende focus, maar samen geven ze een beeld van waar we naartoe gaan – en hoe we kunnen groeien, zowel als mensen als organisaties. Ik wil graag enkele highlights delen in deze blog.
Eliza Filby: Generaties Verbinden in het AI-tijdperk
Eliza Filby betrad het podium met een duidelijke boodschap: leeftijdsdiscriminatie is het laatste toegestane vooroordeel. Ze nam ons mee door de verschillende generaties: van de Boomers, die enorme rijkdom bezitten, maar het pensioen opnieuw vormgeven, tot Gen X als de “laatste tech-optimisten”, tot Millennials als de brug tussen analoog en digitaal, tot Gen Z die de regels van werk herschrijft: iedere groep heeft een rol.
AI en hybride werken zullen onze wereld vormgeven, maar het hart van bloeiende werkplekken blijft diep menselijk. Zoals ze zei: “Het helpt ons niet in onze carrières als we niet terugkeren naar wat mensen het beste doen – luisteren, leren en praten.”
Vijf Mind Grenades van Eliza Filby:
- “Leeftijdsdiscriminatie is het laatste toegestane vooroordeel.”
- Dit is iets wat ik vaak tegenkom bij het transformeren van teams naar autonome teams. Managers lijken het opgegeven te hebben bij de ervaren mensen en zeggen tegen mij dat ik me er niet druk over moet maken. Terwijl ik geloof dat hun ervaring van onschatbare waarde is.
- “Millennials zijn de vertalers en de bruggen van de analoge wereld naar de digitale wereld.”
- Ik denk dat we meer vertalers nodig hebben om samen te werken en geweldige dingen te doen.
- “Het paspoort was voor millennials wat de auto was voor babyboomers.”
- Ik begrijp dat. Maar ik ben Gen X. Geen van beide is voor mij superbelangrijk.
- “Het helpt ons niet in onze carrières als we niet terugkeren naar wat mensen het beste doen – luisteren, leren en praten.”
- Amen. Vooral het leren en luisteren kan wel een boost gebruiken.
- “Laten we weggaan van wrijving tussen generaties en de kracht van verschillen benutten.”
- Daar draaien geweldige agile teams om: diversiteit en meerdere perspectieven.
Haar talk liet me nadenken: wat als de grootste kans van onze tijd niet AI zelf is, maar hoe we wijsheid en innovatie generaties overschrijdend samenbrengen?
Neil Pasricha: Geluk Eerst, Niet Later
Neil Pasricha betrad het podium met zijn kenmerkende humor en storytelling, maar ging al snel de diepte in. Hij begon met een vraag: als we leven in de meest overvloedige samenleving in de menselijke geschiedenis, waarom zijn we dan niet gelukkig? Angst, depressie, eenzaamheid en suïcidecijfers stijgen allemaal. Hij stelde dat het probleem ligt in het model dat we ons hele leven hebben geleerd: werk hard, wees succesvol, en dan pas ben je gelukkig. In werkelijkheid is het andersom.
Zijn woorden waren simpel, maar ze kwamen binnen: “We moeten ons brein trainen om eerst gelukkig te zijn.” Hij liet zien dat gelukkige mensen niet alleen vreugdevoller zijn – ze zijn productiever, creatiever en veerkrachtiger. Geluk is niet de beloning aan het einde van succes. Het is de brandstof.
Wat zijn talk onvergetelijk maakte, was de kwetsbaarheid waarmee hij zijn verhaal deelde – echtscheiding, het plotseling verlies van zijn beste vriend, en hoe hij begon te bloggen over “1000 Awesome Things” om licht te vinden in het donker. Dat project groeide uit tot bestsellers en een wereldwijde beweging, maar het ging altijd om het dagelijks kiezen van vreugde.
Acht citaten die bij mij bleven hangen van Neil Pasricha:
- “We leven in de overvloedigste samenleving ooit in de menselijke beschaving. Dus hoe komt het dat we niet gelukkig zijn?”
- Het is een vraag die ik mezelf vaak stel wanneer mensen online en in de media klagen over de kleinste dingen. Ik heb er geen idee van.
- “Gelukkige mensen hebben 50% meer kans om in de komende 12 maanden promotie te maken.”
- Klopt: geluk maakt je sympathiek, en sympathieke mensen krijgen promotie. De traditionele logica is: goed werk doen > succesvol zijn > gelukkig worden. In werkelijkheid is het meer: gelukkig zijn > goed werk doen > succesvol zijn.
- “Gelukkige mensen leven gewoon langer.”
- Sommige mensen eten een ‘gezond’ dieet om langer te leven. Maar ik kan zien dat hun diner ze niet gelukkig maakt. Schiet het dan niet zijn doel voorbij?
- “We zijn drie keer gevaarlijker voor onszelf dan voor anderen.”
- Dat was toen Neil de suïcidecijfers vergeleek met moordcijfers. Ik neem aan dat het Amerikaanse statistieken waren.
- “Als je twee minuten neemt om je brein op positiviteit te richten, verander je je hele dag.”
- Ik weet niet of het ZO makkelijk is, maar ik veronderstel dat het helpt.
- “Soms lijkt het in het leven alsof niemand een verslaving heeft, terwijl iedereen er een heeft.”
- Toen roken nog oké was, merkte niemand het op. Net zoals nu niemand meer merkt dat we de hele tijd op onze telefoons zitten.
- “Dankbaarheid opschrijven is een training voor je brein – je leert je brein om naar het positieve te zoeken.”
- Toegevoegd aan mijn dagelijkse lijst, na push-ups, stretchen en hartcoherentieoefeningen. Pasricha’s uitdaging is praktisch: elke ochtend twee minuten nemen om los te laten, iets opschrijven waar je dankbaar voor bent, en je geest focussen. Dat kleine ritueel kun je dag volledig herschikken.
- “Je kunt jezelf niet naar nieuw gedrag denken; je kunt alleen door actie jezelf naar nieuw denken brengen.”
- Het feit dat je iets moet ervaren voordat je ervan kunt genieten klinkt logisch. Ik geloof dat we vaak te cognitief zijn over nieuw gedrag. De logica doen > leren > doen is onjuist. Eerst doen, dan volgt alles.
Waarom dit ertoe doet
Eliza herinnerde me eraan dat de toekomst van werk menselijk is, en Neil herinnerde me eraan dat geluk geen streefdoel is, maar een fundament. Samen versterkten ze mijn overtuiging dat onze uitdaging – of het nu in het bedrijfsleven of in het leven is – is om omgevingen te bouwen waarin elke generatie kan bloeien, en waar plezier wordt gekoesterd.
Afbeelding credits: Matheus Bertelli
